Kwas glicyryzynowy w postaci soli potasowej, to skoncentrowany związek wyizolowany z korzenia lukrecji.
Korzeń lukrecji (Glycyrrhiza glabra) był znany i stosowany w lecznictwie od kilku tysięcy lat. Nazwa Glycyrrhiza wywodzi się od greckiego słowa 'glycos', które oznacza słodki i 'rhiza', czyli korzeń.
Korzeń lukrecji ma słodki smak, stąd lukrecja to częsty składnik słodzący herbat owocowych.
W zastosowaniu wewnętrznym ekstrakt z korzenia lukrecji wykorzystywany jest w pastylkach na kaszel - jako środek wykrztuśny, w leczeniu chorób wątroby, pęcherza moczowego, nerek i żołądka. Przypisuje mu się właściwości antyzapalne i antyseptyczne oraz przeciwnowotworowe.
Głównym składnikiem aktywnym korzenia lukrecji jest kwas glicyryzynowy (glicyryzyna) - trójterpenoid, który odpowiada za charakterystyczny słodki smak i aromat korzenia lukrecji oraz jego cenne właściwości. Glicyryzyna posiada silne własności wiązania wody w skórze, jest więc skutecznym składnikiem nawilżającym. Składową kwasu glicyryzynowego jest kwas glicyretynowy. Oba związki odpowiadają za działanie antyalergiczne, immunostymulujące, przeciwłojotokowe, antyzapalne, przeciwbakteryjne, antyobrzękowe, redukujące zaczerwienienie, antyoksydacyjne i łagodzące korzenia lukrecji.
Właściwości i działanie na skórę kwasu glicyryzynowego:
- Jest to związek o wysokim stopniu aktywności i koncentracji, chemicznie stabilny w szerokim zakresie pH i dobrze rozpuszczalny.
- Jest bardzo dobrze tolerowany przez skórę i łatwo penetruje w głąb skóry, bez skutków ubocznych.
- Posiada silne właściwości łagodzące, przeciwalergiczne, stymulujące układ immunologiczny i przeciwpodrażnieniowe (jest to składnik leków bez recepty w Japonii)
- Łagodzi stany zapalne skóry, podrażnienia, swędzenie i działa przeciwobrzękowo, przy mało nasilonych zmianach może zastępować środki steroidowe (hydrokortyzon). Hamuje uwalnianie histaminy i reakcje alergiczne.
- Polecany jako środek wspomagający leczenie zmian atopowych skóry, egzemy, dermatozy i łuszczyce.
- Działa antybakteryjnie i przeciwgrzybiczo.
- Zmniejsza zaczerwienie skóry i wzmacnia naczynka krwionośne.
- Wspomaga regenerację komórkowką oraz przyśpiesza gojenie ran, drobnych uszkodzeń skóry i wyprysków.
- Wspomaga ochronę anty-UV oraz zmniejsza zaczerwienienie i podrażnienie powodowane poparzeniem promieniowaniem słonecznym UVB.
- Jest skutecznym składnikiem nawilżającym; kwas glicyryzynowy już przy stężeniu 0.1% posiada silne własności wiązania wody w skórze.
- Wspomaga walkę z trądzikiem; działa antybakteryjnie oraz zmniejsza produkcję sebum, poprzez hamowanie działania enzymu 5-LOX (5-lipooksygenazy).
- Dzięki własnościom immunostymulującym i antyoksydacyjnym, wzmaga regenerację komórek skóry, która obniża się wraz z wiekiem, dodatkowo hamuje działanie hialuronidazy, enzymu rozkładającego naturalny kwas hialuronowy w skórze, który odpowiada za jędrność i nawilżenie skóry, dlatego jest polecany także jako składnik przeciwzmarszczkowy.
- Hamuje produkcję PGE2 (prostaglandyny E2), czynnika, który przyczynia się nie tylko do stanów zapalnych skóry, ale również do przemieszczania brązowego barwnika skóry - melaniny. Dzięki temu kwas glicyryzynowy zmniejsza aktywność melanocytów, komórek produkujących brązowy barwnik i tym samym redukuje tworzenie przebarwień skóry. Jest on zaliczany również do składników o charakterze depigmentacyjnym, który wspomaga działanie innych substancji rozjaśniających przebarwienia.
- Polecany również w produktach do skóry głowy, łagodzi podrażnienie, swędzenie i wysuszenie. |
1. Dane techniczne producenta
2. 'Licorice I and II' L.Baumann; Skin&Allergy News, March, April 2007
3. 'The treatment of atopic dermatitis with licorice gel' Saeedi M, Morteza-Semnani K, Ghoreishi MR; Journal of Dermatological Treatment, Volume 14, Number 3, September 2003
4. 'Lukrecja gładka' Dr Henryk Różański - wgląd listopad 2007
5.
'Trójterpenoidy w kosmetyce i kosmetologii' B. Bednarczyk-Cwynar, L. Zaprutko; Polish J. of Cosmet. 4/03
6. Stimulatory Effect of Prostaglandin E2 on the Configuration of Normal Human Melanocytes In Vitro, Journal of Investigative Dermatology (1987) 89
|
